Wspomnienie o wyjątkowej arystokratce

autor zdjęcia: ARCHIWUM AUTORA (4)

źródło: Rzeczpospolita

Od lewej: Consuelo markiza de Barrigue de Fontanieu (córka Róży Orłowskiej), Danila z Pallavicinich Javierowa Orłowska (synowa Róży) i Soledad z Krasickich Stefanowa Ybarra (wnuczka Róży), ok. 2000 r.

źródło: Rzeczpospolita

Karol Stefan Lubicz-Orłowski, ojciec Consuelo – zdjęcie z lat 40. XX w.

źródło: Rzeczpospolita

Klementyna Ignacia Victoria Consuelo markiza de Barrigue de Fontanieu (Londyn, 7.12.1943 – Paryż, 26.02.2025)

źródło: Rzeczpospolita

Róża Karolowa Orłowska z Sobańskich (matka Consuelo), primo voto Romanowa Chłapowska

Moja ciocia, Klementyna Ignacia Victoria Consuelo markiza de Barrigue de Fontanieu, czuła się po trosze Polką i Francuską, ale przede wszystkim Argentynką. Przez ponad 30 lat pracowała w Ambasadzie Argentyny w Paryżu, stając się osobą instytucją dla MSZ obu krajów.

Trudno z należnym dystansem pisać o osobie bardzo bliskiej, siostrze swej matki, która była i wielka damą – może nawet jeszcze w stylu XIX-wiecznym – i kochającą córką, matką i wreszcie babką. Takich dam w Polsce, a nawet może i w całej Europie zwyczajnie już nie ma. I nie chodzi tu o prostą konstatację, o której wspomina się nostalgicznie od kilkudziesięciu lat, że to koniec starej Polski (la vieille Pologne) czy także starej Europy ancien regime’u dobrze pokazanej w „Lamparcie” Giuseppe Tomasiego di Lampedusa, czy w podobnych – choć późniejszych – „Okruchach dnia” Jamesa Ivory’ego.

Ten ulotny charme starej Europy starało się uchwycić wielu literatów. Jeśli zaś chodzi o środowiska arystokratyczne Ukrainy, może najlepiej uchwycił to Jarosław Iwaszkiewicz, pisząc o kwiatach polskiej kultury wyrosłych na obcej, ukraińskiej czarnoziemnej glebie, które musiały uschnąć, bo były bez korzeni… Ale jakie to były kwiaty! Co prawda, wiecznie trwać nie mogły, podobnie jak wielkie panie z polsko-ukraińskiego wyższego towarzystwa. Iwaszkiewicz miał na myśli Branickich, Lubomirskich, Sobańskich, Jaroszyńskich, Belina-Brzozowskich, Grocholskich, Borchów, Podhorskich, Mańkowskich, Lipkowskich, Rzewuskich, etc., ale opisywał to samo środowisko rodzinno-towarzyskie, którego pozostałości kończą się...